Ojciec

Ojciec, Francesco Andriolli urodził się w 1794 r. w Brentonico w regionie włoskiego Trydentu. W 1812 r. wziął udział w kampanii napoleońskiej w Rosji. Awansował do stopnia kapitana, a po klęsce Napoleona trafił do niewoli rosyjskiej. Po zwolnieniu w 1818 r. zamieszkał w Wilnie, gdzie założył pracownię artystyczną, malował obrazy kościelne, uczył też rysunku. Współpracował z „Kurierem Litewskim” na którego łamach określał się „artystą wydoskonalonym w snycerstwie tak z drzewa, jako też i z kamienia”. W 1827 r. przyjął poddaństwo rosyjskie i wziął ślub ze szlachcianką polską Petronelą Gośniewską. Był cenionym snycerzem, rzeźbiarzem. Podejmował się różnorodnych prac. Między innymi wykonał rzeźby do pałacu Tyszkiewiczów w Wilnie. W 1832 r. Francesco Andriolli zdał w Wilnie egzamin uprawniający do wykonywania zawodu dekoratora i malarza oraz do nauczania rysunku w szkołach powiatowych. Natomiast w 1839 r., na podstawie kilku prac, uzyskał też dyplom Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Zgromadził pokaźną bibliotekę, którą przejął po nim syn Elwiro.

Francesco Andriolli miał pięcioro dzieci, z których tylko  Erminio (starszy o dwa lata brat Elwira), Adela (młodsza siostra Elwira) oraz Elwiro dożyli pełnoletniości. Dbając o wykształcenie dzieci, najprawdopodobniej musiał zabiegać mocno o pracę nie tylko w Wilnie, ale też na prowincji. Po ośmiu latach pobytu tamże wrócił do Wilna tuż przed śmiercią. Zaanonsował ponowne otwarcie pracowni w swoim mieszkaniu przy ul. Wielkiej 71 (obecnie Didžioji)  w Kurierze Wileńskim. Zmarł w 1861 r. w Wilnie.

Matka

Matka Elwira to Petronela Gośniewska, urodzona w 1794 r., polska szlachcianka herbu Nowina z okolic Święcian, córka Michała i Anny Toszewskiej. Po wyjściu za mąż za Francesco Andriollego zarządzała majątkiem i zajmowała się domem oraz wychowaniem dzieci. Temperowała skutecznie awanturnicze zapędy młodego Elwira, który umiał to docenić i sprowadził ją z Wilna do swojego domu w Stasinowie. Zmarła tam 1 grudnia 1880 r. w wieku 86 lat i 15 grudnia została pochowana na cmentarzu parafialnym. Wystawiony przez Elwira pomnik nagrobny nie zachował się do dzisiejszych czasów.